درمان پای دیابتی با اوزون
اوزون درمانی یکی از روش‌های مؤثر برای درمان زخم پا در بیماران مبتلا به دیابت است. این عارضه نوعی بیماری مزمن و پیشرونده است که به زخم دیابتی، اختلالات جریان خون و ضعف سیستم ایمنی مرتبط است. به دلیل اختلال در خونرسانی، بهبود این زخم مشکل است. درمان زخم پای دیابتی به کمک اوزون یکی از روش‌های ایده‌آل به شمار می‌آید.
گاز اوزون یکی از مهم‌ترین عناصر برای سلامت انسان است. این گاز، سیستم گردش خون را تنظیم می‌کند و با افزایش اکسیژن در نقاط آسیب‌دیده، مصونیت بدن در برابر بیماری‌ها را بهبود می‌بخشد. تبدیل گاز اوزون به نوعی روش درمانی و ورود آن به عرصه‌ی پزشکی به دوران جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. تأثیر شگفت‌انگیز این گاز بر زخم‌ها و سوختگی‌های دوران جنگ برای درمان زخم پای دیابتی نیز مورد آزمایش قرار گرفته است. در نتیجه، درمان زخم با اوزون آغاز شد.
نحوه‌ی استفاده از اوزون
برای درمان زخم پای دیابتی از درمان ماژور و بگ‌های (کیسه) اوزون استفاده می‌شود. در درمان ماژور، خونی که از بیمار گرفته شده با اوزون ترکیب شده و سپس مجدداً به رگ‌ها تزریق می‌شود. در روش بگ اوزون، زخم با بگ‌های مخصوص پوشانده شده می‌شود. سپس، کیسه خون با مقدار مشخصی از گاز اوزون پر می‌شود. در این روش، میزان اکسیژن در محل زخم، بافت‌ها و سلول‌ها افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه روند ترمیم زخم شروع می‌شود. درمان با اوزون طی چند جلسه انجام خواهد شد. تعداد جلسات و میزان گاز استفاده شده به شدت زخم بستگی دارد. به‌طور کلی، برای بهبودی کامل زخم به 10 تا 20 جلسه‌ی درمانی (دو تا سه جلسه در هفته) زمان نیاز است.
بگ اوزون چیست؟
در این روش، گاز اوزون در یک بگ یا کیسه‌ی پلاستیکی مخصوص، در گردش است و برای پاها یا دیگر قسمت‌های بدن کاربرد دارد. در این فرآیند درمانی، که به آن اوزون درمانی اکسترنال هم گفته می‌شود، ابتدا ناحیه‌ی آسیب‌دیده با آب مرطوب می‌شود، زیرا اوزون در قسمت‌هایی که خشک است تأثیر ندارد. زخم‌های سرد و عفونی با این روش قابل درمان هستند.
