زخم تروما چیست

زخم تروما و انواع آن

زخم‌های باز تروماتیک: انواع زخم‌ها

تفاوت میان انواع زخم‌های باز ناشی از تروما

انواع زخم‌های باز شامل ساییدگی‌، اکسکوریشن (خراشیدگی)، پارگی پوست، کنده شدن پوست و بریدگی یا سوراخ شدن پوست (زخم‌های پانکچر) است.

در زخم‌های باز تروماتیک، به‌هم‌پیوستگی پوست و بافت‌های زیرین در اثر نیروهای غیرقابل کنترل از بین می‌روند. به بیانی دیگر، این زخم‌ها به دلیل تماس با سطح یا جسم دیگری ایجاد می‌شوند.

برای تشخیص انواع زخم‌های باز تروماتیک، به شکل و عمق آن و همین‌طور ماهیت نیروی غیرقابل کنترلی که زخم را ایجاد کرده، دقت می‌کنیم.

ساییدگی

ساییدگی ناشی از کشیده شدن پوست روی سطحی زبر است. این عارضه به شکل خط‌هایی خراشیده شده و خونریزی‌های نقطه‌ای است.

میزان سایش پوست متفاوت است؛ مانند ساییدگی‌های جزئی پوست زانو یا جراحت پوستی ناشی از سایش پوست به زمین در تصادفات.

در ساییدگی‌ها لایه‌ی رویی پوست از بین می‌رود و گاهی این تخریب به بافت میانی نیز می‌رسد، ولی کل آن را درگیر نمی‌کند.

اکسکوریشن یا خراشیدگی

به بیان ساده، این عارضه به معنای خراشیدگی است. خراشیدگی از لحاظ جراحت پوستی به ساییدگی شباهت دارد.

با این حال در اکسکوریشن، خطوطی که روی پوست ایجاد می‌شوند، مشخص‌تر هستند.

برای مثال، ممکن است جراحات ناشی از پنجه‌های گربه باعث اکسکوریشن شود، ولی کشیده شدن پوست روی سطحی صاف و زبر منجر به ساییدگی پوست می‌شود.

بسیاری از پزشکان اکسکوریشن را با دنودیشن که اصطلاحی برای از بین رفتن سطح رویی پوست در اثر تماس طولانی مدت با مایعات بدن مانند ادرار، مدفوع و ترشحات است، اشتباه می‌گیرند.

در آسیب‌دیدگی‌های پوستی ناشی از رطوبت، اکسکوریشن اتفاق نمی‌افتد.

پارگی پوست

پارگی پوست، زخمی حاصل از بریدگی، سایش یا ضرب‌دیدگی است که باعث می‌شود لایه‎های پوست از هم جدا شوند. در اثر این عارضه، ممکن است لایه‌ی سطحی پوست از غشاء میانی جدا شود و یا لایه‌ی سطحی و غشاء میانی هر دو از بافت زیرین جدا شوند.

پارگی پوست اغلب در اندام تحتانی در میان افراد مسن اتفاق می‌افتد که دلیل آن تغییراتی در ساختار پوست آن‌ها و شکننده‌تر بودن پوست است. یک نمونه از این تغییرات هموار شدن محل اتصال لایه‌ی سطحی پوست و غشاء میانی آن است. کودکان نیز در معرض آسیب‌دیدگی‌هایی ناشی از پارگی پوست هستند.

هیئت بین‌المللی مشاوره‌ی پارگی پوست، سامانه‌ای را برای طبقه‌بندی این عارضه ابداع کرده است:

  • نوع اول: بدون تخریب پوست. پارگی‌ خطی که امکان پوشاندن سطح زخم در آن وجود دارد.
  • نوع دوم: تخریب نسبی پوست. از بین رفتن بافت پوست که امکان پوشاندن سطح زخم وجود ندارد.
  • نوع سوم: تخریب کامل بافت پوست. از بین رفتن کامل بافت پوست و باز بودن سطح زخم.

کنده شدن پوست

کنده شدن پوست که به آن «degloving» (به معنی جدا شدن کامل پوست) هم گفته می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که بافت پوست به کلی کنده شده باشد. در این عارضه خونریزی‌های شدید اتفاق می‌افتد و بافت تا حد قابل توجهی از بین می‌رود.

کنده شدن پوست تا لایه‌ی بافت زیر پوست یا حتی عضلات و استخوان‌ها نیز پیشروی می‌کند.

تفاوت اساسی میان پارگی پوست و کنده شدن پوست، عمق آن است که این مسئله مستقیماً به سطح فشار وارده مربوط است.

«پارگی پوست ممکن است به‌صورت سطحی یا عمقی باشد. پارگی‌های پوست به‌صورت عمقی تا لایه‌ی زیر پوست نفوذ می‌کنند.»

بریدگی پوست

بریدگی پوست به شکل پارگی یا برش‌های عمیقی هستند که لبه‌های آن‌ها معمولاً هموار نیست. بریدگی‌ها بر اثر آسیب‌دیدگی‌هایی مانند ضربه خوردن، تصادفات یا زمین خوردن اتفاق می‌افتد.

جراحاتی که باعث می‌شوند پوست بدن در قسمتی که دارای استخوان (مانند کف سر) است شکافته شود، نمونه‌ای از این عارضه به شمار می‌آیند. در این عارضه ممکن است خونریزی شدید و آسیب‌دیدگی جزئی یا شدید در بافت پوست اتفاق بیفتد.

سوراخ شدن پوست (پانکچر)

زخم‌های پانکچر با یک شیء تیز مانند میخ ایجاد می‌شوند که تا عمق پوست نفوذ می‌کند. به‌طور کلی این نوع زخم‌ها عمق زیادی دارند، ولی وسیع نیستند.

معمولاً این زخم‌ها خونریزی بیرونی زیادی ندارند و خونریزی بیشتر در داخل زخم است که باعث تغییر رنگ پوست می‌شود.

ممکن است زخم‌های باز با هم تداخل داشته باشند

در نظر داشته باشید که چندین نوع زخم باز ممکن است ناشی از یک عامل بیرونی باشد.

اگر یک سگ بزرگ کسی را گاز بگیرد، این آسیب‌دیدگی ممکن است منجر به بریدگی، زخم پانکچر یا کنده شدن پوست شود.

با استفاده از اصلاحات تخصصی دقیق برای زخم‌های باز می‌توانید به شکل واضح‌تری در این مورد توضیح دهید تا پزشک بتواند درمان بهتری را برای آن ارائه دهد.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا