تفاوت میان پای شارکو و شارکو ماری توث | مانیکان
اخیراً پرسش‌های زیادی درمورد تفاوت میان بیماری شارکو ماری توث (CMT) و پای شارکو مطرح شده است. این دو عارضه روی پا تأثیر می‌گذارند، ولی مشکلات مختلفی را ایجاد می‌کنند.
هر دو مورد از نام دکتر جین مارتین شارکو پزشک مشهور فرانسوی در قرن نوزدهم گرفته شده‌اند. پای شارکو و شارکو ماری توث کاملاً با هم تفاوت دارند و مشکلات مختلفی را ایجاد می‌کنند. پای شارکو یک بیماری اکتسابی است و اغلب به دلیل دیابت بروز پیدا می‌کند، ولی شارکو ماری توث یک اختلال وراثتی است. هر دو عارضه منجر به دفرمه شدن استخوان و زخم‌هایی غیرقابل التیام می‌شوند. ولی پای شارکو می‌تواند بسیار جدی‌تر باشد و شاید لازم باشد توسط یک متخصص آموزش‌دیده مانند متخصص امراض پا معاینه شود.
طبق گفته‌ی انجمن شارکو ماری توث:
«شارکو ماری توث، یک نوروپاتی محیطی ارثی است که باعث ضعیف شدن ماهیچه و از بین رفتن حس در دست‌ها و پاها می‌شود.
پای شارکو در افرادی که دچار آسیب‌دیدگی عصب شده‌اند، باعث ضعیف شدن استخوان‌های پا می‌شود. اغلب اوقات، افراد مبتلاء به دیابت به پای شارکو دچار می‌شوند. افراد مبتلاء به CMT نیز ممکن است به این عارضه دچار شوند. برای مراقبت و توصیه‌های بیشتر به متخصص امراض پا مراجعه کنید.»
پای شارکو
پای شارکو که به آن نوروآرتروپاتی شارکو نیز گفته می‌شود، ممکن است عارضه‌ی بسیار خطرناکی باشد. اگر فکر می‌کنید به این عارضه مبتلاء شده‌اید، باید در اولین فرصت وزن را از روی پا بردارید و به یک متخصص امراض پا مراجعه کنید. ممکن است برای تشخیص شارکو، به عکسبرداری و ام‌آرآی نیاز باشد.
پای شارکو عارضه‌ای وخیم است که به دلیل دیابت بروز پیدا می‌کند و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌های پا ضعیف شده و در نهایت دچار شکستگی شوند. معمولاً، افراد مبتلاء به دیابت و نوروپاتی (آسیب عصبی) دچار پای شارکو می‌شوند.
علائم پای شارکو شامل ضعیف شدن استخوان و بافت نرم است که ممکن است به دلیل جابجایی استخوان‌ها باعث دفرمه شدن شود. این عارضه اغلب اشتباه تشخیص داده می‌شود و ممکن است مدت‌ها ناشناخته باقی بماند. ممکن است این عارضه منجر به بروز زخم در پاها و در نهایت عفونی شدن آن‌ها شود. ممکن است بیمار به قانقاریا مبتلاء شده و ناچار به قطع عضو شود.
طبق گفته‌ی انجمن درمانی امراض پا در آمریکا:
«پای شارکو معمولاً با نوروپاتی محیطی یا آسیب عصبی در پاها شروع می‌شود. به‌دلیل عملکرد نادرست اعصاب، ممکن است هنگام آسیب‌دیدگی پاها درد را احساس نکنید و یا عضلات پا به‌طور مؤثری از پا مراقبت نکنند. ممکن است بدون این‌که بدانید، دچار شکستگی استخوان یا آسیب‌دیدگی مفاصل شوید. اگر همچنان روی پایی که آسیب دیده فشار وارد کنید و راه بروید، شکستگی‌ها به شکل نامنظم جوش می‌خورند. این مسئله باعث دفرمه شدن پا خواهد شد».
شارکو ماری توث
شارکو ماری توث اغلب اختلالی وراثتی است. این عارضه به دلیل اسپاسم عضلات، باعث دفرمه شدن استخوان‌ها می‌شود. قوس زیاد کف پا و انگشت چکشی از موارد شایع به شمار می‌آیند. همچنین، ممکن است به دلیل تحلیل رفتن عضلات شکل اندام تحتانی تغییر کند.
علائم معمولاً در پاها و ساق پا شروع می‌شوند؛ زیرا عصب‌های بلندتر اول تحت تأثیر قرار می‌گیرند. پس از آن این علائم تا انگشتان، دست‌ها و بازوها پیشروی می‌کنند. به مرور زمان، ممکن است توانایی حس گرما، سرما یا لمس شدن کاهش پیدا کند.
درمانی برای CMT وجود ندارد، ولی می‌توان با روش‌هایی حمایتگرانه از آن مراقبت کرد. این عارضه معمولاً خیلی خطرناک نیست و طبق گفته‌ی مؤسسه‌ی ملی سلامت، افراد مبتلاء به انواع CMT طول عمر مطلوبی دارند.
پای شارکو و جوراب‌های Siren
ابتلاء به دیابت و شارکو می‌تواند نگران‌کننده باشد و ممکن است بیمار ناراحت، عصبی، و ناامید شود. شما در این مسیر تنها نیستید. انجمن‌های آنلاین مانند «انجمن دیابت و پای شارکو» وجود دارند که می‌توانید به آن‌ها ملحق شوید و با افرادی که در وضعیت مشابهی هستند، صحبت کنید.
شارکو یک فاز فعال و نهفته دارد. در فاز فعال، این بیماری با التهاب همراه است که باعث افزایش دمای بدن می‌شود. جوراب‌های Siren میتوانند بالا رفتن دمای بدن را تشخیص دهند تا بتوانید به پزشک خود اطلاع دهید و در اولین فرصت به آن رسیدگی کنید. متاسفانه این نوع جوراب در حال حاضر در ایران موجود نمی باشد، ولی اگر از آشنایان شما خارج از کشور میتوانند تهیه کنند، گزینه خوبی به شمار می آید.
اگر مشکوک به شارکو هستید، به متخصص امراض پا مراجعه کنید
اگر فکر می‌کنید به عارضه‌ی پای شارکو مبتلاء شده‌اید، لازم است در اولین فرصت به متخصص امراض پا مراجعه کنید. در کلینیک زخم مانیکان با مدیریت دکتر شهرام اعظمی که در زمینه‌ی شارکو تخصص دارند، پای شارکو به صورت تخصصی و در کمترین زمان ممکن درمان می شود. برای اطلاع بیشتر با شماره ۰۲۱۲۸۴۲۲۶۱۲ تماس حاصل فرمایید.
